با یاد دوست

در مقام یک جوجه زبان شناسی که به جامعه شناسی زبان هم به عنوان ابزاری سهل الوصول جهت قلم فرسایی دلبستگی خاصی پیدا کرده  (چقدر خودم را تحویل گرفتم) این روزها و البته از قبل هم در مورد اس ام اس ببخشید همان پیامک خیلی کنجکاو شدم ...
و البته از آنجایی که اینباکس ِ مبارک همیشه در حال انفجار است اغلب پیام ها به محض دریافت و پاسخ یا فوروارد و بعضا ثبت در سررسید حذف می شوند ... بجز پیامک هایی که اِندِش باشند و  هیچ انگشتی دلش نیاد از صفحه ی روزگار حذفشان کند!
یکی از این اس ام اس ها، پیامکی هست که خیلی وقت پیش، شاید نزدیک به یک سال پیش از یاسان عزیز دریافت کرده بودم، با این محتوا:

اگر با آمدن « آفتاب » بیدار شویم، نمازمان « قضا» ست! 

یادم می آید صبحی که این اس ام اس را دریافت کردم خواب دیدم نمازم داره قضا میشه و سراسیمه بیدار شدم!
همون لحظه این اس ام اس رسید و من رسما مات و مبهوط شده بودم!

امروز صبح که نمازم را خواندم باز دیدم اس ام اس اومده: « هر کجا هستی باش!! آسمانت آبی و تمام دلت از غصه دنیا خالی ...»
نشستم جواب پیامک اعظم را بدهم، شیطونه رفت تو جلدم که سر صبحی برای ملت فلسفه بافی کنم ...
یه بیست سی نفری را هدف اس ام اس صبحگاهی قرار دادم و خودم مجددا به خواب غفلت همی فرورفتم
مرتب اس ام اس می رسید از جانب حضرات سحرخیز و فیلسوف گرانقدر در غفلت!

یه نکته اضافه کنم!: اصولا اس ام اس های مختلف از جانب افراد مختلف با بازخوردهای کاملا مختلفی مواجه می شوند
جواب ها را مشاهده کنید:
الناز: زمان، غارتگر عجیبی است همه چیز را می برد، بجز حس دوست داشتن را ...
عمو مجتبی: اگر خودمان فکر کنیم آخریشم عین ِ خطاست، اگه فکر آخرتمان باشیم امید همیشه به لطف خداست.
عادله: آب پاش به خاطر رسیدن به گلش دلش رو پرمیکنه، سنگینی رو تحمل میکنه و به خاطر شادابی گلش اشک می ریزه،
آهای گلم؛ آب پاشتم!
پیمانه: شقایق جان خوبی عزیزم؟ جریان اس ام اس صبح چیه؟ اول صبحی غیب گفتی؟؟
جواب دادم: سلام عزیزم. با یک دید کلی تر بهش نگاه کن
پیمانه: درست شد  البته باید حق بدی وقتی صبح خوندمش گیج خواب بودم فکرم کار نمیکرد!
جواب دادم: ببخشید عزیزم. اما از اون اس ام اس هایی بود که زمان خاص خودش را داشت
پیمانه: خواهش می کنم البته چیز دیگه ای که عجیب بود این بود که تو صبح زود بیدار شدی
* * *

مبادا آفتاب طلوع کند و من همچنان خواب باشم؟!
مبادا تمام نمازهایم مهر ِ «قضا» بخورد؟

* * *
پ. ن. چه پست عجیب غریبی شد! از عرش به فرش! از طلوع تا خواب!