با یاد دوست

در صفحات تقویم، چهاردهم تیرماه با عنوان «روز قلم» به خود جلوه‏ای دیگر بخشیده است. نام‏گذاری این روز به نام قلم، بی ارتباط با تاریخ کهن متمدن و فرهنگ‏ساز این سرزمین نیست. ابوریحان بیرونی در کتاب آثار الباقیه خود آورده است که چهاردهمین روز از تیرماه را ایرانیان باستان، روز تیر (عطارد) می‏نامیدند. از طرفی سیاره تیر یا همان عطارد، در فرهنگ ادب پارسی، کاتب و نویسنده ستارگان است. به همین مناسبت این روز را روز نویسندگان می‏دانستند و گرامی می‏داشتند.

نه اینکه خود را اهل قلم بدانم و نویسنده، فقط می دانم که تا امروز
سنگین تر از قلم

برنداشته ام!
و به همین خاطر است که دغدغه ی قلم هر کجا و هر زمان حرف اول دنیای من است،
دغدغه ی نوشتن یا ننوشتن ...
دغدغه ی ... دغدغه ی ...
دغدغه ی خریدار داشتن یا نداشتن!
و دغدغه ی من یزید قلم!
نه! این دوتای آخری دغدغه ی من نیست، بلکه دغدغه ی ...
دغدغه ی که بگویم؟!
دیروز قلمم را به مزایده گذاشته یود!
به خیالش که با برق زر می تواند از من بخردش! تمامش را!
خبر ندارد که تنها دار و ندار من همین است و بس، در این دنیا و در دنیای دیگر ...

قلم! موجود عجیبی است!
هر چه گران تر باشد، ارزان تر می خرندش و هر چه ارزان تر باشد گران و گران تر!

خدایا خودت این قلم فقیر و ضعیف و شکننده ام را غنی و قوی و مستحکم بدار و از جمیع بلایا و ناپاکی ها در امانش بدار